Deze website maakt gebruikt van cookies en verzamelt browsegegevens om u de beste ervaring te geven. Lees meer over de gegevens die wij opslaan in onze privacy policy.

Het is al maanden een vast onderdeel van het Journaal: de kabinetsfor­matie, of anders gezegd: waarom er maar geen kabinet tot stand komt. Zes maanden na de verkiezingen is een kabinet nog niet in zicht. Jules Wilhelmus schrijft alvast een brief aan de formateur over het belang van metaalrecycling voor een duurzaam Nederland.

Verkenners die notulen achteloos onder de arm houden en pijnlijke opmerkingen openbaar maken. Informateur Hamer die maar blijft hameren op de noodzaak van een stabiele coalitie en daartoe in gesprek blijft met de Grote Drie (VVD, D66 en CDA) en de Kleine Twee (GroenLinks en PvdA). In de talkshows buitelen de deskundige beschouwers over elkaar heen en leggen ons uit hoe het allemaal moet. Maar u weet: de beste stuurlui dempen de put.

Dat nieuwe kabinet moet er komen en uiteindelijk komt dat er natuurlijk. Ooit. Intussen regeert het demissionaire kabinet door en leidt ons door de coronacrisis en maakt alvast grote bedragen vrij voor het beheersen van de stikstofcrisis en de gevolgen van klimaatverandering. Dat zowel de minister als de staatssecretaris I&W (daar valt milieu onder) vroegtijdig hun functie opgeven voor een functie buiten de politiek, mag de pret niet drukken.

Op de dag dat demissionaire politici hun ontslag indienen bij de koning, staan de vervangers al in de startblokken. Den Haag functioneert gewoon door. Misschien maar goed ook, want leiding en regie zijn hard nodig om de grote uitdagingen van de komende decennia aan te pakken. Klimaatverandering is zo’n grote uitdaging en het kan niet anders dan dat metaalrecycling daar een rol in kan en moet spelen.

Daarom deze brief aan de formateur. Die formateur is er nog niet en daarom gaat deze brief niet op de post. Maar u kunt hem hier exclusief al lezen: