Deze website maakt gebruikt van cookies en verzamelt browsegegevens om u de beste ervaring te geven. Lees meer over de gegevens die wij opslaan in onze privacy policy.

We spreken hen over de strijd en het succes van Ferry in de metaalhandel en over Janneke’s Womanijzer.

 

 

De term Womanijzer zingt rond

Niet alleen binnen de wereld van de metaalrecycling; het roemruchte programma Man bijt hond en diverse schrijvende media hebben inmiddels verslag gedaan van dit fenomeen. Hoogste tijd dat uw lijfblad zich in Oss meldt waar Van Tuyl Metaalrecycling is gevestigd aan de Lekstraat. Janneke van der Koppel doet open en we zien het onmiddellijk: zij is de bedenker van Womanijzer. Haar partner Ferry van Tuyl schuift aan en al vrij snel wordt duidelijk dat dit koppel de leiding van het bedrijf samen stevig in handen heeft. Niet dat het niet botst en knalt tussen het stel, maar zoals ze zelf zeggen: ’zonder wrijving geen glans’. Ferry is de snelle beslisser en Janneke is de creatieve denker die soms iets te lang blijft denken. Dan spoort Ferry haar tot actie onder het motto ‘doe nou maar, een vliegende kraai vangt altijd wat’. Zo is ook Womanijzer van de grond gekomen. Maar eerst naar het verhaal van Ferry.

 

Vanuit het niets


Zijn verhaal is bijzonder. Ferry komt oorspronkelijk niet uit de recycling en heeft ook niet een bestaande (familie) onderneming overgenomen. Nee: hij is vanuit het niets begonnen. En inmiddels succesvol. Ferry: “Mijn ouders hadden een agrarisch bedrijf en verkochten (pluim-) vee op de veemarkt, en op mijn twaalfde handelde ik al vrolijk mee: ik verkocht konijnen op de markt. Compleet met handjeklap. Die handel werd bruut verstoord doordat mond-en-klauwzeer uitbrak. Ik koos toen voor een opleiding tot timmerman, maar al snel bleek dat er door de crisis rond 2008 geen baan in te vinden was. Op zoek naar een alternatief kwam ik in contact met een metaalrecycler in Oss. Dat werk trok mij aan. Ik ben begonnen in de schuur op het boerenerf van mijn ouders. Optimistisch, maar al vrij snel werd duidelijk dat een hele kleine beginnende speler in de markt er niet zo maar tussen komt. De onderneming was te klein, de hoeveelheden schroot ook en de marges waren flinterdun. Ik kon er gewoon niet van leven en mijn ouders vonden het maar niets dat ik voor de schroothandel koos.”

 

Volhouden

 

Toch hield Ferry vol, met hulp van bijbanen in de avond en nacht. Maar het bleef tobben. Ten einde raad bood Ferry zijn voorraad en materiaal op Marktplaats te koop aan. Dat leverde een even onverwacht als gouden telefoontje op: niet van een opkoper maar van een bedrijf dat wilde weten of hij soms schroot wilde inkopen. Dat was voor Ferry het keerpunt en hij zette door. Maar nog steeds moesten vele obstakels worden overwonnen: talloze moeizame procedures voor vergunningen en het opbouwen van metaalkennis. Dat laatste bracht een goede kennis binnen. Ook de juiste boekhouder en jurist werden gevonden. En heel belangrijk: de handel kwam goed op gang. Ferry zette met zijn team medewerkers een bedrijf neer dat op de huidige zevende locatie een serieuze marktpartij is geworden. Was Ferry een paar jaar geleden te klein om zijn secundaire grondstof te verkopen, hij telt nu volop mee in de markt en doet zaken met internationale recyclingbedrijven. Toen kwam Janneke in zijn leven, zowel zakelijk als privé.

 

Womanijzer

 

Al vrij snel waren de taken verdeeld: Ferry de handel en Janneke de organisatie, professionalisering en communicatie. Janneke was voorheen actief in het speciaal onderwijs en bleef het belangrijk vinden dat mensen met een beperking zinvol werk kunnen doen. Dat bleek ook in het bedrijf van Ferry mogelijk te zijn. Met Janneke als boegbeeld en visitekaartje werden mensen met een beperking bij de onderneming betrokken. Nu nog binnen een aparte organisatie maar ongetwijfeld spoedig onderdeel van Van Tuyl. Janneke: “Het feit dat een vrouw dit concept in de markt heeft gezet is goed voor het beeld van onze sector, die toch vooral een stereotype mannenwereld is. Bovendien is Womanijzer een prima naam om het project bekend te maken. Uit de vele vragen die ik over het initiatief krijg, maak ik op dat de naam nieuwsgierig maakt. Uiteindelijk wil ik graag nog meer bekendheid genereren. Doel is de Nederlandse vrouw (en natuurlijk ook de man) duidelijk te maken hoe leuk deze sector is. Ook voor vrouwen! Womanijzer wil hen bewust maken van het feit het metaalafval altijd waarde heeft en ingeleverd moet worden: goed voor het milieu en het levert nog geld op ook. Maar het belangrijkste is en blijft: medemensen met een beperking zinvol en duurzaam werk te bieden.” Ferry vult aan: “Het initiatief heeft ons ook zeer gemotiveerd personeel opgeleverd, dat samen met de collega’s van het eerste uur het bedrijf steeds succesvoller maakt. Janneke en ik realiseren ons heel goed dat we mede dankzij de inzet van onze medewerkers nu een succesvolle onderneming runnen.”

 

Tekst: Jules Wilhelmus
Foto’s Ronald goud

 MRF Circulaire | juni 2021